Tri histori në kohë pandemie dhe një mesazh

Argë­tim me macen e tij të hirtë, aktivitete e lojëra të ndryshme me motrën më të vogël, bashkë-bised­im me shokët e shoqet e klasës në dis­tancë, por pa lënë anash as mësimin online si nxënës i klasës së katërt, është mënyra se si Ron Sejdiu nga Fushë-Koso­va po i kalonte ditët e pan­demisë në shtëpinë e tij.

Peri­ud­hën e karan­ti­nim­it, jo me lehtësi por me aktivitete të shum­ta i kalu­an Roni, Blin­era e Eldi­ni. Që të tre fëmi­jë me aftësi të kufizuara.

Në një bashkëbised­im online, ata na rrë­fyen për kohën e tyre të mbyl­lur, aktivitet me të cilat mer­reshin dhe atë se çka po i argë­tonte ata më së shumti nga kjo sit­u­atë sfiduese për botën.

Ron Sejdiu, 12-vjeçar tre­gon se bashkë me motrën e tij kalu­an kohë mjaft relak­suese me macen ngjyrë hiri që tash së fund­mi e kanë mar­rë në shtëpi.

Roni ndjek mësimet në klasën e katërt, por që në këtë kohë sikurse gjithë fëmi­jët e tjerë, është i detyru­ar që të apliko­jë mësimin në dis­tancë përmes Radiotele­vizion­it të Kosovës dhe plat­for­mave të tjera online.

‘’ Mirë po kaloj. Zakon­isht po bëj detyra në shtëpi. Po mësoj. Mësimet po i ndje­ki përmes tele­vizion­it. Mirë po më duket të mësuar­it prej shtëpisë. Po ash­tu po mer­rem me aktivitete si lex­im, pik­turim’’, na rrëfen Roni.

Megjithatë ai shpre­hej i për­mal­lu­ar për shokët e shoqet dhe mezi priste që t’i shi­hte së shpejti.

Në fund Roni dha një mesazh të lezetshëm dhe shumë të rëndë­sishem për fëmijët.

‘’Kisha dasht që fëmi­jët me u kujdes më shumë për veten dhe për famil­jen e vet. Sa më shumë kujdes, aq më shumë shëndet’’.

Me aktivitete të ngjashme, edhe Ble­ri­na Kras­niqi nga fshati Grashticë e Prisht­inës po mundo­hej t’ia lehtë­sonte vetes të qën­dru­ar­it në shtëpi. Të vizat­u­ar­it është gjë­ja që e bën me më së shumti dëshirë.

‘’Në këtë kohë po kalo­ja më shumë kohë me prindërit. Unë po bëj ushtrime dhe aktivitete të tjera. Po viza­toj, po lex­oj. Po i bëj detyrat. Mësimet po i ndjek prej tele­vizion­it… Më së shumti më pëlqen me vizatu.’’, na thotë Blerina.

Mesazhi i Bler­inës është që të gjithë fëmi­jët të vazh­do­jnë të rrinë në shtëpi e të kujde­sen për veten.

Kurse Eldin Gashin, 15-vjeçar nga Prishti­na,  nuk e ndalon asgjë që të mer­ret me sportin e tij të prefer­u­ar, fit­nesin. Ai bren­da shtëpisë ka disa pajis­je me të cilat për gjys­më ore në ditë po ushtron dhe po mban veten e tij në gjend­je të mirë fizike dhe psikologjike.

Anën poz­i­tive të të qën­dru­ar­it bren­da, Eldi­ni e sheh famil­jen e tij. Në obor­rin e shtëpisë, bashkë me famil­jarët dalin ndon­jëherë dhe lua­jnë vole­jboll. Kurse një pjesë të kohës e kalo­jnë bashkër­isht duke zhvil­lu­ar ndon­jë aktivitet, po ash­tu të përbashkët.

Megjithatë, mbyll­ja 24 orëshe  i duket gjë e mundimshme për fëmijët.

‘’ Kjo peri­ud­hë e të qën­dru­ar­it në shtëpi po më duket jo shumë e për­sh­tat­shme për neve fëmi­jëve. Sepse po na shkak­ton stres dhe po bëhe­mi ndosh­ta më agre­sivë. Megjithatë, e kemi detyrë të rri­jmë bren­da për shkak të sigurisë.’’

Eldi­ni as mësimet nuk po i lën anash, ato po i ndjekë në RTK, si dhe në plat­for­mën Zoom.

Ai për­men­di edhe sit­u­atën e fëmi­jëve me aftësi të kufizuara në Kosovë dhe diskri­m­inim­it që u bëhen në shumë fusha, duke bërë thirrje për reflek­tim sido­mos në këtë kohë pandemie.

‘’Për fund, ata të mundo­hen që ta kalo­jnë këtë peri­ud­hë sa më mirë, me nejt me famil­jarët e vet edhe mos me u shqetë­su për virusin’’, është mesazhi i Eldinit.

Kjo sit­u­ate pa dyshim  na bëri që të gjithëve të barabartë. Të pasurin, të var­fërin, të punë­suar­in, atë të pa punë, të rri­t­u­rit, fëmi­jët e të moshuar­it. Pa dal­lim. Por mbi të gjitha na bëri që të provo­jmë ndjen­jën e izolim­it që shumë per­sona me aftësi të kufizuara mund ta kenë gjatë tërë kohës së jetës së tyre.

Çdo njeri ka të drejtën e të qenu­rit dhe të lëvizuar­it të lirë. Të gjithë jemi pjesë e kësaj shoqërie dhe me të drej­ta të barabar­ta. Andaj ta respek­to­jmë dhe ta mundë­so­jmë atë për të gjithë.